Andreas Schleicher, AA muhabirine yaptığı açıklamada, yeni tip koronavirüs (Kovid-19) buhranının eğitim sistemindeki pek çok eşitsizliği ortaya çıkardığını, imkanı olan ve aileleri tarafından desteklenen talebelerin alternatif öğrenme fırsatlarına erişebildiğini ve fırsatı olmayanların ise mekteplerin kapanmasıyla eğitimden uzak kaldığını söyledi.

Schleicher, Kovid-19 salgınının birçok eğitim sisteminin dijital öğrenme fırsatları dünyasına hazır olmadığı bir noktada meydana geldiğini tabir ederek, OECD memleketlerinde 15 yaşındaki talebelerin üçte ikisinden azının dijital cihazların ehliyetli haber süreç kapasitesine sahip olduğu mekteplerde eğitim gördüğünü belirtti. OECD devletlerinde, 15 yaşındaki mekteplilerin ortalama yarısının tesirli bir çevrimiçi öğrenme destek platformuna sahip mekteplerde okuduğuna işaret eden Schleicher, “Öğrencilerin üçte ikisi, muallimlerin dijital cihazlara entegre olabilmek için gerekli teknik ve pedagojik becerilere sahip olduğu mekteplerde bulunuyor. Her 10 mektepliden birinin konutta çalışmak için bir tarafı bile yok. Yani yapacak çok iş var. Bir bakıma, eğitimdeki teknoloji durumu mektep sistemlerimizin tasavvur halini yansıtır.” dedi.

Schleicher, talebelerin ne öğrenmesi gerektiğini söyleyen müfredatın, piramidin üstünde tasarlandığını anımsatarak, “Bu müfredat, sınıfta  hocalar tarafından ulaşılana ve uygulana kadar, birden fazla idare katmanı aracılığıyla talim materyali, hoca eğitimi ve öğrenme ortamlarına çevrildi. Endüstriyel çalışma modelinden miras alınan bu yapı, süratli hareket eden bir dünyada aksamalara ve buhranlara karşı çok yavaş.” sözlerini kullandı.     

‘EĞİTİM İŞLEMSEL BİR DENEYİM DEĞİL, İLİŞKİSEL BİR OLGUDUR’

Topluluklardaki değişikliklerin, mevcut eğitim sistemlerinin yapısal kapasitelerini büyük ölçüde aştığını lisana getiren Schleicher, en iyi eğitim bakanın bile milyonlarca mekteplinin, yüz binlerce muallimin ve on binlerce mektebin muhtaçlıklarını karşılayamadığının altını çizdi. Schleicher, bunalım anlarında en büyük zorluğun, hoca ve mektep yöneticilerini üstün siyaset ve pratiklerine hazırlamak olduğuna dikkati çekerek, şunları kaydetti:

“Bu üzere durumlarda, eğitimci ve başkanların çıkarları ve alışkanlıkları etrafında inşa edilen kurumsal yapılara meydan okuyan yenilikçiler ve toplumsal değişim konusunda samimi, siyaset imalatında yaratıcı ve tesirli ıslahatlar sağlamak için kazandıkları itimadı kullanabilen yenilikçiler gerekiyor. Bu yalnızca binlerce çiçeğin açmasına müsaade vererek gerçekleşmez. Muallimlerin ve mekteplerin yaratıcılığını ortaya çıkarabilecek ve değişim için kapasite oluşturabilecek, itinayla hazırlanmış bir çalışma ortamı gerektirir.”

Teknolojinin muazzam tedrisatın erişimini artırabileceğini ve genişletebileceğine işaret eden Schleicher, “Ancak teknoloji zayıf tedrisatın bölgesini tutamaz. Eğitim işlemsel bir deneyim değil, ilişkisel bir olgudur. Bu artık her zamankinden daha değerli.” tahlilinde bulundu. Schleicher, öğretilmesi ve test edilmesi kolay olan şeylerin dijitalleştirilmesinin kolaylaştığı bir dünyada yaşanıldığına işaret ederek, “Endüstriyel çağ bize 2. sınıf robotları, söylenileni ezberlemekte ve tekrarlamakta iyi olan kişileri nasıl eğiteceğimizi öğretti.” dedi.     

‘TÜRKİYE’NİN ÖNÜMÜZDEKİ YILLARDA DAHA FAZLA GELİŞME GÖSTERECEĞİNİ UMUYORUM’      

Hızlanma çağında, kişileri bir numara sınıf yapan şey hakkında düşünülmesi gerektiğine işaret eden Schleicher, “Bilgisayarlarımızda yarattığımız yapay zeka ile nasıl tamamlamamız gerektiğini, hayatımız boyunca öğrenmeyi, öğrenmemeyi ve yine öğrenmeyi kolaylaştıran kültürü nasıl inşa edeceğimiz hakkında düşünmeliyiz” tahlilinde bulundu. Schleicher, yarının mekteplerinin, talebelerin empati, iş ve vatandaşlıkla sairleriyle entegre olmasına yardımcı olması gerektiğinin altını çizerek, şu değerlendirmelerde bulundu:

“Bu mektepler, mekteplilerin güçlü bir akıllıca ve yanlış duygusu geliştirmelerine, oburlarının bizim üzerimize koyduğu argümanlara karşı hassaslığa, ferdi ve kolektif hareket sonlarını kavramasına yardımcı olmaları gerekir. İş mahallinde makinelerin kişilerden aldığı hizmetler ne olursa olsun, toplumsal ve sivil yaşama mealli ekte bulunma haber ve becerilerin üzerindeki taleplerimiz artmaya devam edecektir. Türkiye, son on yılda yalnızca eğitime daha fazla öğrenci kaydetmekle kalmayıp, tıpkı vakitte bu talebelerin öğrenme neticelerini de arttırmakta iyi bir ilerleme kaydetti. Bu yüzden Türkiye’nin önümüzdeki yıllarda daha fazla gelişme göstereceğini umuyorum.”

Hürriyet